چگونه چربی احشایی موجب کاهش طول عمر می شود؟

وجود مقداری چربی در بدن سالم و طبیعی است، اما همه چربیها یکسان ایجاد نمی شوند. اگر مقداری چربی شکم داریم، این لزوماً چربی احشایی نیست.چربی شکم همچنین می تواند چربی زیر پوستی باشد که درست زیر پوست ذخیره می شود.

اما چرا تعادل چربی احشایی برای بدل لازم است و عدم تعادل آن به هر شکلی چه کم و چه زیاد موجب ایجاد عوارض جانبی و خطرات عدیده برای بدن انسان می گردد؟

چربی احشایی چیست؟

چربی زیر جلدی، نوعی چربی که در بازوها و پاها نیز یافت می شود، راحت تر دیده می شود. چربی احشایی در واقع داخل حفره شکمی است و به راحتی دیده نمی شود.چربی احشایی به نوعی چربی اطلاق می شود که در حفره شکمی ذخیره می شود و می تواند در شریان ها ایجاد شود  و خطر برخی از بیماری ها مانند دیابت، پیش دیابت و بیماری های قلبی را افزایش میدهد.

چرا برخی تصور می کنند که وجود چربی احشایی لازم است؟

تصور براین است که یکی از کارکردهای چربی احشایی، حفظ دمای بدن و عمل به عنوان لایه محافظ برای احشای درونی بدن است. اما عموماً هنوز شواهد علمی اثبات شده ای برای وجود و لزوم وجود چربی احشایی وجود ندارد. بنابراین توجیهی برای وجود چربی احشایی وجود ندارد.

دیابت و بیماری های قلبی عروقی به عنوان تهدیدهای اصلی برای سلامت انسان ظاهر شده اند که بیشترین آمار مرگ و میر در پی بیماری های ذکر شده نشان داده شده است البته لازم به ذکر است که خطر ابتلا به این شرایط مزمن در افراد مبتلا به چاقی شکمی و سندرم متابولیک  نیز بیشتر اتفاق میافتد. به نظر می رسد تجمع بیش از حد بافت چربی احشایی شکم (VAT) یکی از ویژگی های کلیدی چاقی شکمی است که در ایجاد سندرم متابولیک نقش دارد.

چرا به چربی احشایی کمتر اهمیت داده می شود؟

چربی احشایی در مقایسه با چربی عادی در پوست عمیق‌تر ذخیره می‌شود.چربی احشایی در نزدیکی چندین اندام حیاتی از جمله:کبد،معده،روده  قرار دارد و همچنین می تواند در رگ ها ایجاد شود. چربی احشایی گاهی اوقات به عنوان «چربی فعال» شناخته می شود زیرا می تواند به طور فعال خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی را افزایش دهد. چربی احشایی گاهی اوقات به عنوان چربی فعال نیز شناخته می شود زیرا می تواند به طور فعال خطر ابتلا به مشکلات سلامتی را افزایش دهد.

تنها راه برای تشخیص قطعی چربی احشایی، سی تی اسکن یا ام آر آی است. با این حال، این روش ها گران قیمت و زمان بر هستند. طبق تحقیقات، حدود 10 درصد منبع تمام چربی بدن، چربی احشایی است. اگر کل چربی بدن خود را محاسبه کنید و سپس 10 درصد آن را بگیرید، می توانید میزان چربی احشایی را محاسبه کنید.یک راه آسان برای تعیین اینکه آیا ممکن است در معرض خطر مشکلات سلامتی مرتبط باشید، اندازه گیری دور کمر است.به گفته دانشگاه هاروارد دانشکده بهداشت عمومی چان، اگر یک زن  اندازه دور کمرش 88.9  سانتی متر یا بزرگتر باشد، در معرض خطر مشکلات سلامتی ناشی از چربی احشایی قرار میگیرد. به علاوه مردان زمانی که دور کمرشان 101.6 سانتی متر یا بزرگتر باشد در معرض خطر مشکلات سلامتی نیز قرار میگیرند.

خطرات افزایش چربی احشایی چیست؟

چربی احشایی می تواند بلافاصله شروع به ایجاد مشکلات سلامتی کند.این موضوع می تواند مقاومت به انسولین را افزایش دهد، حتی اگر هرگز دیابت یا پیش دیابت نداشته اید. چربی احشایی همچنین می تواند فشار خون را به سرعت افزایش دهد. و مشکلات جدی و خطرناک قلبی و عروقی را در بدن ایجاد کند.مهم تر از همه، چربی اضافی احشایی خطر ابتلا به چندین بیماری جدی و تهدید کننده زندگی از جمله حمله قلبی و بیماری قلبی،دیابت نوع 2،سکته،سرطان پستان،سرطان روده بزرگ، بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.

به عنوان مثال، چربی احشایی با افزایش تری گلیسیرید، کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، فشار خون بالا و/یا افزایش گلوکز ناشتا پلاسما همراه است. علاوه بر این، چربی احشایی با افزایش غلظت کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) همراه است.در ادامه این تغییرات که حاصل از افزایش چربی احشایی هستند بیماری های قلبی و عروقی ، سکته قلبی و همچنین بیماری کبد چرب با احتمال بالاتری در بدن افراد ایجاد میشوند. یکی از خطرناک ترین و شایع ترین عوارض ناشی از افزایش چربی احشایی میتوان به کبد چرب اشاره کرد که یکی از مهلک ترین و شایع ترین بیماری ها در چند سال اخیر بوده است که در موارد بسیاری به دلیل عدم پیشگیری و توجه به موقع اتفاقاتی از جمله سرطان کبد و نارسایی کبد را ایجاد کرده و در نهایت آمار چشمگیری از مرگ و میر چند سال اخیر را به خود اختصاص داده است.

علاوه بر موارد گفته شده مطالعات متعدد نشان می دهد که چربی احشایی مقاومت به انسولین را در بدن افزایش میدهد.این اتفاق  به دلیل این است که چربی احشایی، پروتئین اتصال دهنده به رتینول 4 (RBP4) را ترشح می کند، این پروتئین ، پروتئینی که مقاومت به انسولین را افزایش می دهد. و این اتفاق منجر به ایجاد دیابت در افراد مبتلا به چاقی با چربی احشایی بالا میشود.در بیماری دیابت بدن به میزان کافی انسولین تولید نمی کند یا بدن شما به درستی از آن استفاده نمی کند، گلوکز در جریان خون انباشته می شود و باعث افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) می شود.با گذشت زمان، داشتن قند خون بالا به طور مداوم می تواند باعث مشکلات سلامتی، مانند بیماری قلبی، آسیب عصبی و مشکلات چشمی شود.

بر اساس تحقیقات جدید ارائه شده توسط انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی، چربی شکم در میانسالی از موارد پیش بینی کننده بیماری آلزایمر است. در یک مطالعه جدید محققان دریافتند چربی احشایی با تغییراتی در مغز مرتبط بود که یک سیگنال اولیه از ابتلا به بیماری آلزایمر را نشان میداد.

مشخصا در مطالعات بزرگ گذشته ارتباط هایی وجود دارد که مواردی مانند شاخص توده بدن (BMI) و چاقی را با خطر تغییرات حافظه و احتمالاً زوال عقل را مرتبط می کند.اما محققان در مطالعات امروزی  به درک ارتباط چیزهایی مانند چاقی و BMI بالا با ساختار مغز که با آلزایمر مرتبط است به نتیجه رسیدند.

یکی دیگر از مهمترین عوارض شایع افزایش چربی احشایی ایجاد انواع سرطان در بدن افراد چاق با احتمال بالاتر است. چاقی با التهاب مزمن با درجه پایین نقش مهمی در شروع تومور دارند.بر طبق یکی از آمار های به دست آمده مشخص شد بیشترین میزان ابتلا به سرطان سینه در زنان یائسه وسرطان های روده بزرگ در افراد چاق که میزان چربی احشایی بالایی دارند اتفاق افتاده است.این اتفاق را میتوان به تاثیر چربی های احشایی بر هورمون ها و تغییر در تعادل ان اشاره کرد.

بنابراین با کاهش وزن و همچنین کاهش چربی های احشایی به واسطه رژیم های غذایی،مصرف آب آشامیدنی به میزان کافی(8-10 لیوان آب در طول شبانه روز)، ورزش های هوازی و دیگر توصیه های پزشکی میتوان از ابتلا به بیماری خطرناک سرطان، قلبی و عروقی و دیابت و همچنین آلزایمر به طوری جدی جلوگیری کرد.